نَگُفتِن مِه دلُم آرامش اینین
گرفتارِن دِگَه آسایش اینین
نصیحت ناپذیرِن اِی دلِ مِه
به جز دیدارِ تو هیچ خواهش اینین
نَگُفتِن اِی دلُم آرُم اینینن
غم و دردُم دِگَه پایُن اینینن
دو صد پیغُم به سویت ایفِرِستا
ولی از سوی تو پیغُم اینینن
بزن چُپ ای کَغارِ پر شکستَه
مکن زاری که مِتکِردِن تو خسته
جواب اِیدا که زاری کِی نَکِردَم
نَکِردَم نالهَ اُن خُ دستَه دستَه
دِگَه شُمگُ ایِتُوکا که نه لابِن
دو چشمُنِت همیشه غَرکِ آبِن
جواب اِیدا که تکدیر این چنینِن
مِه از روزِ ازل حالُم خرابِن
دلُم سُخت و سرازیر بُو گِرِیکُم
دِگَه شُمگُ که تُو دردِت شریکُم
بلند بُو بال اِیگِفت هُند روبروُم نِشت
دگَه مِیگُ که وا تُو مِه رفیکُم
دو تائی مُن یکی و پر مُگِفت ما
حدیثِ عاشکی از سر مُگِفت ما
دلِ خُ پیشِ پای دلبر مُکَردِی
به جایِ دل یَتا دلبر مُگِفت ما
شعر از مرحوم استاد صالح سنگبر
تشکر فراوان از محمد مذنبی
عکاس : انوشیروان ملایی پور{انوش}