به پاکی کوه گنو ؛ مَوا بگـَم یه شعر نو

به پاکی کوه گنو ... مَوا بگـَم یه شعر نو

مَوا بگـَم ای بندری ... قایق خُ بزن نَ هُو

حالا وخت پریدنـِن ؛ وخت ستارَه چیدنـِن

تا بینهایت رفتـِن و ؛ به آسَمون رسیدنـِن

مَوا دو دو بزنـُم ؛ آتـِش نَ ایـ شو بزنـُم

مَوا بگـَم که عاشقـُم ؛ حرفـون لؤلؤ بزنـُم

به پاکی کوه گنو ... مَوا بگـَم یه شعر نو

مَوا بگـَم ای بندری ... قایق خُ بزن نَ هُو

مَوا بگـَم جنوبی ام ؛ پر از صفا و خوبی ام

هنو همون چوکـلک ؛ سوار اسب چوبی ام

به پاکی کوه گنو ... مَوا بگـَم یه شعر نو

مَوا بگـَم ای بندری ... قایق خُ بزن نَ هُو

یه آسَمون آبی بـَش ؛ دمبال عشق نابی بـَش

همیشـَه گرم و سربلند ؛ مثل جنوب آفتابی بـَش

به پاکی کوه گنو ... مَوا بگـَم یه شعر نو

مَوا بگـَم ای بندری ... قایق خُ بزن نَ هُو

---------

شعر از عیسی بلوچستانی

عکاس : غزاله غضنفری (اطلاعات بیشتر)