ای داد ای داد، ای داد ای داد ...
ای داد از اُن غایَه که رخسار تو اُمْدی ... اُن چشمُ‌ون عاشق‌کش خونخوار تو اُمدی
مِه جور و جفا از همَه کردار تو اُمدی ... محکوم دلُم، کشتَه سرِ دارِ تو اُمدی
ای داد ای داد ...
با مسخره شاگو رفیقُ‌ون، مه گنوغُم ... تو عالم افسانه و افسون و دروغُم
ای راست نَگفتم، به خدا نین دروغُم ... مه عاشق تو [?] اگه یا که گنوغُم
ای داد ای داد، ای داد ای داد ...
عاشق بمرِد بهترِن از گوشه‌ی زندون ... بلبل کی اَبو توی قفس، شاد و غزلخون
تا دوش مِه جوون هستَرُم از هجر تو ای جون ... بودُم رو سفید و اَ لُوُم رَه گل خندون
تا اُنگاه که دوشُو رخ گلنار تو اُمدی
ای داد ای داد، ای داد از اُن غایَه که رخسار تو اُمدی
خواننده: رضا صادقی
دریافت آهنگ: https://hostr.co/248jzAU8jt1i