شبانه‌ای از ابراهیم منصفی
« شبانه »
ای که از آتش هجر تو کبابیم هنوز ... خَسی از شاخه جدامانده بر آبیم هنوز
جان از آن لحظه که در راهِ تو دادیم ز دست ... خانمان سوخته و خانه‌خرابیم هنوز
مُعتکف تا به سراپرده‌ی عشق تو شدیم ... سر و پا غرقه‌ی دریای عذابیم هنوز
با یکی بوسه‌ی تو جُمله طهارت کردیم ... مستِ مست از دَم آن کهنه‌شرابیم هنوز
معصیت کرده از آنیم که شیدای توئیم ... دیده‌ها خیره به یک آیه صوابیم هنوز
کامیابان شکرآبِ دهنت مینوشند ... ما جگرتشنه در اَقصای سرابیم هنوز
نَفْسِ بیداری ما ، بسته به دیدار تو بود ... خوش به رویای تو در عالَمِ خوابیم هنوز
تابستان 1353 / گوده - ابراهیم منصفی (رامی)
وصف یک عده و بعضی‌ها در "زندگی" ، با صدا و کلامِ ابراهیم منصفی ...
عکس از صفحه‌ی "موسیقی هرمزگان"
آهنگ «زندگی» از ابراهیم منصفی
یه عدَه زیر بارُنَن ... بی پوشَنی چَکو چَکو
یه عدَه گرم خُوِ خاش ... زیر ملافـَه و پـَتـو
یه عدَه تو همی زَمون ... از گشنَه‌ای هلاک اَبـِن
یه عدَه از زور خاشی ... عاشق سینَه‌چاک اَبـِن
بعضی از بس طلا شُهَه ... پارتی و آشنا شُهَه
نه لطفی وا خلایق و ... نه کاری وا خدا شُهَه
بعضی وا هر که یار اَبـِن ... رو اسبِ دل سُوار اَبـِن
بِی خوشُ از یاد اَبَرِن ... عاشق جون نِثار اَبـِن
یه عدَه تو خیال وِل ... گل علف بار اَزَنـِن
یه عدَه نا امید اَبـِن ... بِی خوشُ وا دار اَزَنـِن
| دریافت این آهنگ : http://hostr.co/cSJgEfGJuPza
نهنگِ نیمه جانِ ابرام ، دوباره جان گرفته ...
ترانه از ابراهیم منصفی ، صدا از سارا فلّاحی
« نهنگ »
موا بِرَم تَهنا بَشُم ... تَهنا فقط وا سایَه خو
وقت سیاه رفتِنِن ... مه خوب اَفَهمُم غایه خو
دو روز ِتلخ زندگی ... قصّه ی درد و مُردِنَه
اُمید یَک رو زندگی ... دنبال خو وا گور بُردِنَه
ای دل دِگَه گولُم مَزَن ... مه بِشتِه گولِت ناخارُم
برگشتِن اینین ای سفر ... دُمبال خو بِی تو نابَرُم
آدم پوچی مثل مِه ... کجا بِریت که جاش بَشِه
وا چه زَبُنی گپ بِزَنت ... تا یکی آشناش بَشِه
موات از ایجا دور بَشُم ... جایی برم که چوک اَرُم
غیر از خیال خوبِ خوم ... چیزی نَهَستَه تو سَرُم
ای دل دِگَه گولُم مَزَن ... مه بِشتِه گولِت ناخارُم
برگشتِن اینین ای سفر ... دُمبال خو بِی تو نابَرُم
| دریافت این آهنگ : http://hostr.co/bT1Wnw44nfyn
| به قول سارا : به یاد ابراهیم منصفی و سارایش
یکم تیرماه 1392
به یاد ابراهیم منصفی
زیر شرجی لب دریا می نشست
غرق دریای خیال
تا بچیند واژه
تا بگوید تازه
بسراید آهنگ
با سهیلی بنوازد ... با موج
با بلندای ظرافت ... با رنگ
در فضای آتش ... لابلای شرجی
با یکی گیتارش ... شعر تنهای ما
حرف شیدایی ما ... در نگاه رامی
رّد پاییست ... که از نصرُک دلخون جاریست
تپشی هست ... که ز تاریخ کسِر می‌آید
از نوای لِی‌وا
پس چرا یادی ز دوستک نَکنیم
او که چون چلچله در باغ اقاقی می‌خواند
ساز او ... ز درد سیه سوختگان می‌نالید
به بلندای دُهل ... ضربه آهنگ کسِر
ریزش سرکـَنگی
شیدان زار و نفیر پی‌په
شعر ناز نصرک ... اما
شکل یک زمزمه نرم حریر
شکل فریاد بلند ساحل ... که صدا داد
زنُون بری کبله دعا ... یوز پلنگ پیدا بودن
باز امروز ... کاروان آهنگ جلو دارد از رنگ
چند نصرک در راهند
چند رامی درون شکمند
کودک فردا ... کوک خواهد کرد ... جفتی دوستک و ریتم دهل
کل زدنها و جلنگ خلخال
همنوای خوش دختران بندر
با صدای تخته ... در بخار اسپند
در تب تند بلوغ احساس
در فضای گِشته ...
سهم رامی در این معرکه ها بسیار است
شعر هم مثل شما شیرین است
پس سرودش بکنیم
سخن از شیداییست
پس مرورش بکنیم
| شعری از صالح سنگبر به یاد ابراهیم منصفی
| تشکر از محمد مذنبی