«اُ زَمُن سال خاش اَبو» از زنده‌یاد صالح سنگبر
« اُ زَمُن سال خاش اَبو »
وَختی بارُن بار اَبوتِن
پُشتِش‌اَم بهار ابوتن
پایِ پِنْجَه، غایَه نوروز
وَختی گازی زار ابوتن
اُ زَمُن سال خاش اَبو
وَختی جُفتی ناز اَکُنتِن
سرِ کِصَه واز اکنتن
وَختی لیوا دُور اَسیتِن
کِلکِچِغ بِی ساز اکنتن
اُ زَمُن سال خاش اَبو
وَختی عشک آتِش اَگِنتِن
دُمَنِ خواهش اگنتن
جَم اَبو ابر بهاری
نِم نِمَک بارش اگنتن
اُ زَمُن سال خاش اَبو
وَختی مهتاب دُو اَزَنتِن
سَرِ خُ تُو هُو ازنتن
پری دِیریایی اَتاتْ و
وا چُوکُ اِشنُو ازنتن
اُ زَمُن سال خاش اَبو
وَختی مهر و مهرَبُنی
همدلی و هم‌زَبُنی
تویِ سینه رو زَبُنُ
اَکُنِه پا درمَیونی
اُ زَمُن سال خاش اَبو
وَختی خوبی راه اَکِیتِن
توی سینه جا اکیتن
مِثِ مهتاب تُو شُووِ تار
تو دلِ دیریا اکیتن
اُ زَمُن سال خاش اَبو
وَختی غصّه، هُو ابوتن
خندَه رو لُو، رُو ابوتن
وختی سِینگو، داخلِ هو
دوستِ مایی پُو ابوتن
اُ زَمُن سال خاش اَبو
وَختی که دار و کتک نی
یَتا مرغ، تویِ مُچَک نی
رابطه‌ی آدم وا آدم
مِثِل گربه وا کُچَک نی
اُ زَمُن سال خاش اَبو
وَختی سینه، مَنگ اِینینِن
حیله و نیرنگ اینینن
همه جا نعمت فراوُن
غصه‌ی هُو دَنگ اینینن
اُ زَمُن سال خاش اَبو
وَختی بَندِر، جُن بِگنتِن
زندگی، سامُن بگنتن
وَختی شادی بَر بِگَردِت
غصه اُ پایُن بگنتن
اُ زَمُن سال خاش اَبو
زنده‌یاد صالح سنگبر
| © گروه کغار [http://ow.ly/Aet7a]
قطعه شعری از صالح سنگبر
سایه از دیوار شب بالا گرفت ... آینه رنگ سیاهی‌ها گرفت
رود جوشان و خروشان نفس ... پشت سدِ آرزوها جا گرفت
بر تن آینه یک "هایی" نشست ... در نگاهش نقش گنگی پا گرفت
بر بلورین کاسه‌ای یک ضربه خورد ... ارتعاشش عالمی معنا گرفت
یک خروس از پشت بام صبح رفت ... صبح آمد ، ماتم فردا گرفت
صالح سنگبر
| تشکر از محمد مذنبی
به یاد ابراهیم منصفی
زیر شرجی لب دریا می نشست
غرق دریای خیال
تا بچیند واژه
تا بگوید تازه
بسراید آهنگ
با سهیلی بنوازد ... با موج
با بلندای ظرافت ... با رنگ
در فضای آتش ... لابلای شرجی
با یکی گیتارش ... شعر تنهای ما
حرف شیدایی ما ... در نگاه رامی
رّد پاییست ... که از نصرُک دلخون جاریست
تپشی هست ... که ز تاریخ کسِر می‌آید
از نوای لِی‌وا
پس چرا یادی ز دوستک نَکنیم
او که چون چلچله در باغ اقاقی می‌خواند
ساز او ... ز درد سیه سوختگان می‌نالید
به بلندای دُهل ... ضربه آهنگ کسِر
ریزش سرکـَنگی
شیدان زار و نفیر پی‌په
شعر ناز نصرک ... اما
شکل یک زمزمه نرم حریر
شکل فریاد بلند ساحل ... که صدا داد
زنُون بری کبله دعا ... یوز پلنگ پیدا بودن
باز امروز ... کاروان آهنگ جلو دارد از رنگ
چند نصرک در راهند
چند رامی درون شکمند
کودک فردا ... کوک خواهد کرد ... جفتی دوستک و ریتم دهل
کل زدنها و جلنگ خلخال
همنوای خوش دختران بندر
با صدای تخته ... در بخار اسپند
در تب تند بلوغ احساس
در فضای گِشته ...
سهم رامی در این معرکه ها بسیار است
شعر هم مثل شما شیرین است
پس سرودش بکنیم
سخن از شیداییست
پس مرورش بکنیم
| شعری از صالح سنگبر به یاد ابراهیم منصفی
| تشکر از محمد مذنبی